ممکن است شنیده باشید که اگر در بیابان گم شده و تشنه باشید، می توانید از کاکتوس آب بگیرید. به نظر می رسد این یک نکته بقای خوبی برای ذخیره کردن است، اما آیا واقعاً اینقدر آسان است؟ معلوم می شود کاکتوس در واقع یک حوضچه پر از آب تازه با خارهای روی آن نیست.
چنین گیاهی در یک زیستگاه خشک پر از حیوانات تشنه دوام نخواهد آورد. آب در بیابان یک منبع واقعاً ارزشمند است، بنابراین، علاوه بر خارهای ترسناک خود، اکثر گونه های کاکتوس گوشت اسفنجی خود را با اسیدها و آلکالوئیدهای قوی محافظت می کنند.
این مواد شیمیایی معمولاً برای اکثر انسان ها خیلی تلخ هستند و در صورت مصرف، کلیه ها را تحت فشار قرار می دهند. گوشت برخی از گونه های کاکتوس همچنین می تواند باعث استفراغ، اسهال یا فلج موقت شود – هیچ یک از اینها برای بقای شما در شرایط اضطراری مناسب نیست. استثناهای قابل توجه این قاعده انجیر هندی و یک گونه کاکتوس بشکه ای، بشکه قلاب ماهی (Ferocactus wislizeni) هستند.
در حالی که هر دو این گیاهان برای خوردن خام بسیار ناخوشایند هستند، سطح کمتری از مواد شیمیایی مضر دارند و می توانند در مواقع ضروری کمی آب به شما بدهند. میوه های کاکتوس گزینه بهتری هستند، اگرچه بسیاری از آنها نیز اگر خام خورده شوند، غیر قابل خوردن هستند.
البته، همه اینها با فرض اینکه شما در یک بیابان دنیای جدید با کاکتوس های واقعی گیر کرده اید است. گیاهان کاکتوس مانند موجود در بیابان های جنوب آفریقا و ماداگاسکار متعلق به خانواده Euphorbiaceae هستند و سمی هستند. شیره شیری این گیاهان می تواند پوست و غشاهای مخاطی را بسوزاند و اگر وارد چشم شود می تواند باعث کوری دائمی شود. قطعاً سعی نکنید آنها را بخورید.