هاگ از یک سلول واحد با DNA یک گیاه والد تشکیل شده است، در حالی که دانه یک ارگانیسم چند سلولی پیچیده تر است که معمولاً به دو والد نیاز دارد. یک هاگ تک والد باید ابتدا به نوعی مرحله پیش گیاه به نام گامتوفیت تبدیل شود، و تنها زمانی به یک گیاه تبدیل می شود که دو تا از این گامتوفیت ها برای لقاح به هم بپیوندند. در مقابل، دانه ها از این مرحله عبور می کنند زیرا یک گیاه ماده پس از لقاح، دانه هایی را از گرده یک گیاه نر تولید می کند.
Leubner توضیح داد که دانه ها نسبت به هاگ مزایای زیادی دارند. آنها می توانند بسیار بزرگتر باشند و پوسته های سخت و محافظتی داشته باشند، که آنها را مقاوم تر می کند. آنها همچنین می توانند غذا را ذخیره کنند تا منبع انرژی فوری را برای گیاه جدید فراهم کنند.
هاگ ها همچنین معمولاً برای جلوگیری از خشک شدن به رطوبت زیادی نیاز دارند، در حالی که دانه ها قادر به سازگاری با محیط های مختلف هستند، که احتمالاً چیزی است که تکامل آنها را هدایت کرده است، Leubner خاطرنشان کرد. Leubner گفت: “این بدان معنا نیست که هاگ ها سازگار نیستند، اما دانه ها پیچیده تر شدند.”
هم هاگ ها و هم دانه ها می توانند وارد وضعیتی به نام خفتگی شوند که شامل به تأخیر انداختن جوانه زنی آنها – رشد به یک گیاه – تا زمانی که شرایط مطلوب شود، می شود. Leubner خاطرنشان کرد که توانایی دانه ها در زنده ماندن در زیستگاه های مختلف، همراه با خفتگی، به آنها اجازه داد انعطاف پذیر و متنوع باشند.
چارلز نایت، زیست شناس تکاملی گیاه در دانشگاه ایالتی پلی تکنیک کالیفرنیا، گفت که خفتگی یک مزیت بزرگ برای گیاهان بود و دانه ها را قادر به نوعی “سفر چند بعدی” کرد. نایت به Live Science گفت: “دانه ها چند بعدی هستند زیرا می توانند مسافت های طولانی را با سازگاری های خود برای قلاب شدن روی خز یا حمل شدن توسط باد طی کنند. اما آنها همچنین می توانند در زمان سفر کنند. آنها می توانند از طریق نسل ها سفر کنند زیرا می توانند در خاک غیرفعال بمانند و سپس صدها، اگر نه هزاران سال بعد جوانه بزنند.”