اگر از کسی که در تابستان پیک نیک میرود بپرسید که بزرگترین آزار او چیست، احتمالاً پاسخ او «زنبورها» خواهد بود. این حشرات با بیاعتنایی روی غذا و نوشیدنیهای بدون پوشش مینشینند و پس از چشیدن طعم دلچسب و خوشمزه غذاهای معمولی پیک نیک، تمایل چندانی به ترک آن ندارند. اگر خورندگان عصبانی با استفاده از بشقابهای کاغذی و روزنامههای لوله شده این موضوع را مطرح کنند، زنبورها بدون تردید با نیش خود از طعمه جدید خود دفاع خواهند کرد. یا حتی با چهار نیش!
این توانایی اخیر شاید واضحترین نشانهای باشد که نشان میدهد عامل اصلی در حملههای معمولی به پیک نیکها زنبور نیستند. به احتمال زیاد، این مجرمان در واقع اقوام نزدیکی به زنبورها هستند: زنبورهای سرخ. برخلاف زنبورها که فقط میتوانند یک بار نیش بزنند – این فرآیند در نهایت برای آنها کشنده است – زنبورهای سرخ میتوانند چندین بار نیش بزنند و با خوشحالی دور شوند (به شرط اینکه توسط قربانیان عصبانی خود له نشوند).
حتی بیتوجهترین ناظر نیز میتواند آنها را به روشهایی تشخیص دهد که شامل تزریق سم به بدن نمیشود. در حالی که زنبورها و زنبورهای سرخ هر کدام حدود ۲۰،۰۰۰ گونه را تشکیل میدهند – هر دو گروه متعلق به راسته Hymenoptera هستند که همچنین شامل مورچهها نیز میشود – حشراتی که بیشتر احتمالاً با هم اشتباه گرفته میشوند، زنبورهای عسل (Apis mellifera) و هر یک از چندین نماینده از جنس زنبورهای سرخ Vespula (معمولاً به عنوان جکتهای زرد شناخته میشوند) هستند.
اگر به حشرات نگاه کنید، میتوانید ببینید که چه چیزی باعث سردرگمی میشود. هم جکتهای زرد و هم زنبورهای عسل حشرات راهراهی هستند که تا حدودی شکل گلوله دارند و بال دارند. (برخی از حشرهشناسان معتقدند که زنبورها از زنبورهای سرخ شکارچی تکامل یافتهاند.) با این حال، بررسی دقیقتر ظاهر و رفتار آنها برخی تفاوتهای کلیدی را نشان میدهد.
برخلاف زنبورهای عسل که دارای پوشش سبک و کرکی از مو هستند – که برخی از آنها در جمعآوری گرده برای مصرف بعدی با جذب آن از طریق الکتریسیته ساکن هنگام مکیدن شهد از گلها کمک میکنند – جکتهای زرد دارای یک مدل موی کوتاه و اسپارتانی هستند که بیشتر مناسب تمایلات آنها برای شکار حشرات دیگر و زبالهگردی برای تغذیه لاروهای خواهر و برادر خود است. (جکتهای زرد بالغ از شهد و سایر منابع قند تغذیه میکنند. آنها فقط برای تغذیه خواهران کوچک سفید رنگ خود به شکار غذاهای حیوانی میپردازند که در عوض مایعی مغذی ترشح میکنند.) جکتهای زرد سازگاری بیشتری با روشهای حمله خود نشان میدهند: آنها با شکل آیرودینامیک و باریک در کمر، کاملاً مناسب برای سرنگون کردن حشرات دیگر یا پریدن به داخل برای گرفتن سهم خود از هر لاشه و زبالهای هستند. زنبورهای عسل، در مقابل، نیازی به چنین مانور دقیقی ندارند زیرا از گلی به گل دیگر میپرند؛ این امر در شکل گردتر آنها، بدنهایی که به سمت نوک جنگندههای جکت زرد باریک نمیشوند، منعکس میشود. همچنین در غیبت دوستانه آنها از وعده غذایی در فضای باز شما منعکس میشود؛ کاملاً بیمیل به خوردن غذاهای خوشمزه برای زنبورها است.
پس دفعه بعد که یکی از همراهان ناهار شما از میز پیک نیک فرار میکند و زنگ خطر زنبور را به صدا در میآورد، میتوانید به او در مورد هویت واقعی مجرم توصیه کنید. و سپس، پس از اینکه غذاها به طور ایمن از دسترس حشرات کنجکاو دور نگه داشته شدند، شاید همراهان خود را برای قدم زدن دعوت کنید و همراه با زنبورهای واقعی، توقف کنید و از گلها لذت ببرید.