چرا برخی از سیکادها فقط هر 17 سال یکبار ظاهر می شوند؟

همانطور که می دانید سیکادها به طرز باورنکردنی پر سروصدا هستند. اما چرا برخی از آنها فقط هر 17 سال یکبار در بالای زمین ظاهر می شوند؟ سیکادهای 17 ساله گونه ای از سیکادهای دوره ای هستند، گروهی از حشرات بالپوش با طولانی ترین چرخه زندگی شناخته شده. بزرگترین گروه از این سیکادها هر 17 سال یکبار، مثل ساعت، در شمال شرقی ایالات متحده ظاهر می شوند. اندکی پس از اینکه یک نوزاد سیکاد 17 ساله از تخم بیرون می آید، به زمین فرو می رود و همانطور که از نامش پیداست، 17 سال اول زندگی خود را در آنجا می گذراند. هنگامی که از زمین بیرون می آید، تنها چهار تا شش هفته دیگر عمر می کند – فقط به اندازه کافی برای جفت گیری، بارور کردن یا تخم گذاری و شروع دوباره چرخه.

برخلاف تصور عموم، سیکادهای دوره ای سالهای خود را در زیر زمین به خواب زمستانی نمی گذرانند. در عوض، آنها در دوران لاروی بدون بال خود هوشیار و فعال هستند، تونل حفر می کنند و از شیره ریشه درختان تغذیه می کنند.

خروج سیکادهای لاروی از خانه های زیرزمینی آنها عمدتا به دما بستگی دارد. پس از پایان 17 سالگی، سیکادها قبل از اینکه به سطح بیایند، منتظر دمای مناسب می مانند – زمانی که دمای خاک در حدود 8 اینچی (20 سانتی متری) زیر زمین به 64 درجه فارنهایت (18 درجه سانتیگراد) برسد. این بدان معناست که سیکادها در مناطق مختلف ایالات متحده در زمان های مختلف ظاهر می شوند: خاک ویرجینیا ممکن است زودتر از خاک ایلینوی به دمای ایده آل برسد. اما هنگامی که به این دما رسید، همه سیکادهای منطقه آن را احساس کرده و با هم به سطح زمین می آیند.

چرا برخی از سیکادها فقط هر 17 سال یکبار ظاهر می شوند؟

اما سیکادها چگونه می دانند که 17 سال گذشته است؟ اگرچه هیچ نظریه ای ثابت نشده است، بسیاری از دانشمندان بر این باورند که سیکادهای دوره ای دارای یک ساعت مولکولی داخلی هستند که با نشانه های محیطی گذر سال ها را یادداشت می کند. همانطور که درختان چرخه های فصلی خود را طی می کنند، ریختن و رشد برگ ها، ترکیب شیره آنها تغییر می کند. و هنگامی که لاروهای سیکاد از این شیره تغذیه می کنند، به احتمال زیاد سرنخ هایی در مورد گذر زمان به دست می آورند. هفدهمین تکرار چرخه فصلی درختان به لاروها نشانه نهایی را می دهد: زمان ظهور فرا رسیده است.

وقتی آنها ظاهر می شوند، سیکادها هنوز در شکل بالغ خود نیستند. آنها هنوز لارو هستند و تا آخرین بار پوست اندازی، به همین شکل باقی می مانند. هنگامی که اسکلت خارجی تازه آنها سفت شد، با بال های تازه به دست آمده به سمت درختان می روند و نرها آوازهای بلند جفت گیری خود را آغاز می کنند.

و حالا به نقطه شروع برگشته‌ایم. نوزادان سیکاد از درختانی که از آنجا بیرون آمده اند، پایین می افتند یا می خزند و به زمین فرو می روند تا 17 سال دیگر دیده نشوند.

منبع: britannica

دسته بندی شده در: