در سال ۲۰۰۶، اتحادیه بینالمللی نجوم (IAU) پلوتو، سیاره محبوب منظومه شمسی را که در جایگاه نهم از خورشید قرار داشت، به یکی از پنج “سیاره کوتوله” تنزل مقام داد. IAU احتمالا انتظار خشم گستردهای که پس از این تغییر در منظومه شمسی به وجود آمد را نداشت. زمانی که این اعلامیه صورت گرفت (و حتی بعد از گذشت ۱۰ سال)، مردم سراسر دنیا به این تنزل مقام به دلیل تغییر سنت و تاریخ اعتراض کردند، به جای آنکه وارد استدلالهای علمی شوند. بنابراین، دلیل IAU برای تنزل مقام پلوتو در آن زمان چه بود؟ چرا پلوتو دیگر یک سیاره نیست؟
رویداد اصلی مجمع عمومی IAU در سال ۲۰۰۶، پیشنهادی که منجر به تنزل مقام پلوتو شد، لحظهای تعیین کننده برای سایر اجرام منظومه شمسی نیز بود. این قطعنامه که با بحثهای داغ اعضای اتحادیه به تصویب رسید، به طور رسمی اصطلاح سیاره را تعریف کرد. آنچه زمانی یک واژه کلی برای توصیف یک جرم بزرگ در منظومه شمسی بود، اکنون به طور خاص تعریف شده است: سیارات اجرام آسمانی بزرگی هستند که به اندازه کافی جرم دارند تا بر اثر مدار گرانشی خود به دور خورشید، گرد شوند و اجرام و بقایای سیارهای همسایه را از سر راه خود برداشته باشند. پلوتو اکنون به عنوان یک سیاره کوتوله طبقهبندی میشود، زیرا هرچند به اندازه کافی بزرگ است که کروی شود، اما آنقدر بزرگ نیست که بر مدار خود تسلط داشته باشد و همسایگی مدار خود را از اجرام دیگر پاک کند.
قبل از تصویب این قطعنامه در سال ۲۰۰۶، اصطلاح سیاره تعریف درستی نداشت و بر اساس طبقهبندیهایی بود که پیش از بسیاری از اکتشافات بزرگ و مدرن در جهان صورت گرفته بود، اکتشافاتی که به لطف پیشرفتهای تکنولوژی امکانپذیر شدند. برای بسیاری از ساکنان زمین، تنزل مقام پلوتو شکستن یک سنت به نظر میرسید، و این دقیقا همان چیزی بود – گامی مثبت به جلو برای رسیدن به نوری تازه، دانش جدید و تغییر دیدگاه نسبت به جهان.