چرخه زندگی یک موز رنگارنگ است ؛ با رنگ سبز تیره شروع میشود، به زرد خوشمزه تغییر میکند و در نهایت (اگر قبل از آن خورده نشود) به قهوهای ناخوشایند میرسد. اما چه چیزی باعث این تغییر رنگ میشود و چه چیزی باعث میشود یک موز از سبز تا سمت تاریک برود؟ همانطور که معلوم است، موزها برای خیلی گازی هستند.
موزها، مانند اکثر میوهها، هورمونی هوازی به نام اتیلن تولید میکنند و با آن واکنش میدهند که به سیگنالدهی روند رسیدن کمک میکند. یک میوهای که نارس است، سخت است، نسبت به قند بیشتر اسیدی است و به دلیل وجود کلروفیل، مولکولی که در گیاهان یافت میشود و در فتوسنتز مهم است، احتمالاً رنگ سبز دارد. وقتی یک میوه با گاز اتیلن تماس پیدا میکند، اسیدهای موجود در میوه شروع به تجزیه میشوند، نرمتر میشود و رنگدانههای کلروفیل سبز تجزیه شده و جایگزین میشوند – در مورد موزها، با رنگ زرد. از دست دادن طعم اسیدی و قسمت سخت داخلی به معنای یک میوه شیرینتر، خوشمزهتر و نرمتر است – عالی برای مصرف!
با این حال، برخلاف اکثر میوهها که هنگام رسیدن فقط مقدار کمی اتیلن تولید میکنند، موزها مقدار زیادی تولید میکنند. در حالی که یک موز در ابتدای روند رسیدن ممکن است شیرینتر شود و زرد شود، در نهایت با تولید بیش از حد اتیلن خود، بیش از حد رسیده میشود. مقادیر بالای اتیلن باعث میشود رنگدانههای زرد در موزها به لکههای قهوهای مشخص تجزیه شوند، فرآیندی که قهوهای شدن آنزیمی نامیده میشود. این فرآیند قهوهای شدن طبیعی همچنین زمانی مشاهده میشود که میوهها کبود میشوند. یک موز آسیب دیده یا کبود مقدار حتی بیشتری اتیلن تولید میکند و سریعتر از موز سالم میرسد (و قهوهای میشود). به نظر میرسد مادربزرگ شما درست میگفت – یک موز سبز که در یک کیسه کاغذی قهوهای قرار داده میشود به دلیل تمام اتیلن محبوس در داخل آن سریعتر میرسد. اما اگر میوه برای مدت طولانی در معرض زندان گازی خود قرار گیرد، خود را تا پوسیدگی میرساند.