در واقع چندین حشره مختلف به عنوان “کرمهای شبتاب” شناخته میشوند و هر کدام روشهای مختلفی برای تولید نور خود دارند.
گونههای مختلف کرمهای شبتاب، اندامهای زیستتابی دارند که از نظر اندازه، ساختار، تعداد و مکان متفاوت هستند، که نشان میدهد این حشرات به طور مستقل توانایی تولید نور خود را تکامل دادهاند. در گونه Phengodes، لاروهای سوسک توسط سلولهای غولپیکر منفرد نور ساطع میکنند. کرمهای شبتاب نیوزلندی از جنس Arachnocampa با استفاده از اندامهای ترشحی اصلاح شده میدرخشند. لاروهای درخشان مگسهای Platyura از غدد بزاقی اصلاح شده برای تولید نور استفاده میکنند. و کرمهای شبتاب Phrixothrix و Lampyris بر اندامهایی مشابه اما سادهتر از “چراغهای” انواع چشمکزن سوسکهای آتشزا تکیه میکنند.
در حالی که آنها از ساختارهای مختلفی برای ساطع کردن نور استفاده میکنند، انواع مختلف کرمهای شبتاب همگی از یک واکنش شیمیایی مشابه برای تولید زیستتاب استفاده میکنند. این واکنش شامل محصولات زائد به نام لوسیفرینها، آنزیم متناظر به نام لوسیفراز، مولکول انرژی ATP و اکسیژن است و نتیجه آن درخششی است که از آبی تا سبز یا آبی-سبز متغیر است.