احتمالا داستان بزرگترین طنز تاریخ تایتانیک را میدانید. کشتیای که به عنوان «غرقناپذیر» شناخته میشد، پس از برخورد با کوه یخ در اولین سفر خود در اقیانوس اطلس غرق شد. با نگاهی به گذشته، تقریبا احمقانه به نظر میرسد که کسی تصور کند کشتیای با وزن بیش از ۵۰ هزار تن (هنگام بارگیری کامل) غرقناپذیر است. و در واقع، بسیاری از افسانهزداییها ادعا کردهاند که تعداد کمی از مردم قبل از غرق شدن کشتی، آن را «غرقناپذیر» مینامیدند.
در حالی که نمیتوان گفت آیا مردم فکر میکردند این کشتی تحت هر شرایطی کاملا غرقناپذیر است یا خیر، واضح است که مردم باور داشتند طراحی ایمنی این کشتی مسافربری (توسط توماس اندروز) پیشرفتهترین است و برخی آن را قبل از حرکت «غرقناپذیر» توصیف کردند. گفته میشود این ادعا برای آرام نگه داشتن بسیاری از مسافران حتی در هنگام غرق شدن کشتی کافی بود. معاون رئیس شرکت مسئول سفر به کنگره آمریکا گفت که ابتدا گزارشهای غرق شدن کشتی را باور نکرد زیرا فکر میکرد غرقناپذیر است.
ایده غرقناپذیر بودن کشتی توسط روزنامهها و مجلات و همچنین مواد تبلیغاتی شرکت کشتیرانی مطرح شد. مقالات پرتیراژ به طراحی کشتی و ویژگیهای ایمنی پیشرفته آن پرداختند. مهمترین این ویژگیها ۱۶ محفظه در بدنه کشتی بود که درهای آن را میتوان با فشار دادن یک دکمه بست. اعتقاد بر این بود که توانایی بسته شدن سریع محفظهها در صورت آسیب دیدن هر یک از آنها میتواند حتی در صورت آسیب دیدن کشتی، آن را شناور نگه دارد.
اگرچه ادعا کردن اینکه هیچ کس فکر نمیکرد کشتی غرقناپذیر است اغراقآمیز است، اما ممکن است درست باشد که قبل از غرق شدن تایتانیک، مردم به ویژه علاقهای نداشتند که بدانند کشتی غرقناپذیر است یا خیر. نقطه فروش تایتانیک در واقع شکوه و عظمت و تجمل آن بود، نه ایمنی آن. بیشتر مقالات و تبلیغات تایتانیک بر اندازه و امکانات آن تمرکز داشت، نه جزئیات طراحی آن، و مسافران ثروتمندی که سوار کشتی شدند آن را به خاطر اعتبار و راحتی انتخاب کردند. تنها پس از غرق شدن کشتی بود که لقب «غرقناپذیر» واقعا رایج شد، احتمالا برای تاثیرگذاری بیشتر. بنابراین حتی اگر کشتی قبل از غرق شدن به عنوان «غرقناپذیر» تبلیغ میشد، اما طنز غرق شدن غمانگیز آن بود که در واقع این ادعا را برجسته کرد.