منظومه TRAPPIST-1

آخرین جستجو برای شواهدی از حیات بیگانگان، تمرکز بر جستجوی دنیای بیگانه‌ای داشت که پیام‌هایی به یکدیگر ارسال می‌کنند.

اگر یک تمدن پیشرفته فرازمینی به چندین سیاره گسترش یافته باشد، منطقی است که بتوانند سیگنال‌هایی را بین جهان‌ها ارسال کنند.

بنابراین، اگر زمین در خط آتش قرار داشته باشد، باید بتوانیم این ارتباطات را دریافت کنیم. این حداقل طبق گفته اخترشناسان از دانشگاه پن استیت و موسسه SETI است که اخیراً 28 ساعت را صرف اسکن منظومه ستاره‌ای TRAPPIST-1 برای شواهدی از سیگنال‌های فرازمینی کردند.

TRAPPIST-1 برای اخترشناسان از این نظر جالب است که تصور می‌شود میزبان هفت جهان زمینی است که چندین مورد از آنها در منطقه قابل سکونت ستاره خود قرار دارند که در آن دما برای وجود آب مایع روی سطح یک سیاره کافی است.

با این حال، علیرغم تلاش رکوردشکن برای تشخیص سیگنال‌ها با استفاده از آرایه تلسکوپ آلن (ATA)، تیم‌ها نتوانستند هیچ نشانه‌ای از فعالیت فرازمینی را دریافت کنند.

با این حال، تلاش‌های آنها قطعاً بی‌فایده نبود.

نیک توسای، دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه پن استیت، گفت: “این تحقیق نشان می‌دهد که ما به فناوری و روش‌هایی نزدیک‌تر می‌شویم که می‌توانند سیگنال‌های رادیویی مشابه آنچه ما به فضا ارسال می‌کنیم را تشخیص دهند.”

“اکثر جستجوها یک سیگنال قدرتمند را فرض می‌کنند، مانند یک فانوس دریایی که قصد دارد به سیارات دور دست برسد، زیرا گیرنده‌های ما محدودیت حساسیت به حداقل توان فرستنده فراتر از هر چیزی که ما ناخواسته ارسال می‌کنیم دارند.”

“اما با تجهیزات بهتر، مانند آرایه کیلومتر مربع آینده، ممکن است به زودی بتوانیم سیگنال‌هایی را از یک تمدن بیگانه که با فضاپیمای خود ارتباط برقرار می‌کند، تشخیص دهیم.”

دسته بندی شده در:

برچسب ها: