نادرشاه افشار، یکی از بزرگترین پادشاهان تاریخ ایران، لقب «فرزند شمشیر» را به خود اختصاص داده بود. این لقب، بیانگر مهارت و شجاعت بی‌نظیر وی در فنون رزمی و جنگاوری بود.
نادرشاه در سال ۱۶۸۸ میلادی، در روستای «کولادشت» از توابع شهرستان «مشهد» به دنیا آمد. وی از کودکی، به فنون رزمی علاقه‌مند بود و در این زمینه، به سرعت پیشرفت کرد. در سنین جوانی، به خدمت یکی از حاکمان محلی درآمد و در جنگ‌های متعددی علیه دشمنان ایران شرکت کرد.
نادرشاه، در طول دوران زندگی خود، در بیش از ۱۰۰ جنگ شرکت کرد و در همه‌ی آنها، پیروز شد. وی با مهارت و شجاعت خود، ارتش ایران را به یکی از قدرتمندترین ارتش‌های جهان تبدیل کرد و توانست امپراتوری بزرگی را در ایران ایجاد کند.
نادرشاه، در سال ۱۷۴۷ میلادی، در سن ۵۹ سالگی، درگذشت. وی یکی از تأثیرگذارترین شخصیت‌های تاریخ ایران است و نام و یاد او، هنوز هم در میان ایرانیان زنده است.
دلایلی که نادرشاه را «فرزند شمشیر» می‌نامند
دلایلی متعددی وجود دارد که نادرشاه را «فرزند شمشیر» می‌نامند. از جمله این دلایل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- مهارت بی‌نظیر نادرشاه در فنون رزمی، به ویژه سوارکاری، تیراندازی و شمشیربازی
- شجاعت و بی‌باکی نادرشاه در میدان جنگ
- پیروزی‌های پیاپی نادرشاه در جنگ‌های متعدد
- ایجاد یک ارتش قدرتمند و منظم به دست نادرشاه
- گسترش قلمرو ایران به دست نادرشاه
اهمیت لقب «فرزند شمشیر»
لقب «فرزند شمشیر»، بیانگر جایگاه ویژه‌ی نادرشاه در تاریخ ایران است. این لقب، نشان‌دهنده‌ی مهارت و شجاعت بی‌نظیر نادرشاه در فنون رزمی و جنگاوری است. نادرشاه، با شمشیر خود، ایران را از نابودی نجات داد و امپراتوری بزرگی را در این سرزمین ایجاد کرد. به همین دلیل، وی را «فرزند شمشیر» می‌نامند.