نهنگ‌های گوژپشت، موجوداتی عظیم‌الجثه و باشکوه، به خاطر آوازهای دلنشین و حرکات آکروباتیک‌شان مشهور هستند. اما یکی از شگفت‌انگیزترین ویژگی‌های این نهنگ‌ها، توانایی خارق‌العاده آن‌ها در زنده ماندن بدون غذا برای شش ماه تمام است.
چگونه این اتفاق ممکن می‌شود؟
راز بقا نهنگ‌های گوژپشت در دو عامل کلیدی نهفته است:
1. ذخیره چربی:
در طول فصل تابستان، نهنگ‌های گوژپشت در مناطق قطبی شمالی و جنوبی، جایی که غذای فراوانی به وفور یافت می‌شود، به طور مداوم تغذیه می‌کنند. آن‌ها از کریل، نوعی سخت‌پوست ریز، به عنوان منبع اصلی غذای خود استفاده می‌کنند. در این مدت، نهنگ‌ها لایه ضخیمی از چربی به نام پیه را در زیر پوست خود ذخیره می‌کنند. این پیه مانند یک منبع ذخیره انرژی عمل می‌کند که می‌تواند در زمان‌های کمبود غذا مورد استفاده قرار گیرد.
2. کاهش متابولیسم:
با فرا رسیدن فصل زمستان، نهنگ‌های گوژپشت به سمت آب‌های گرم‌تر مهاجرت می‌کنند. در این مناطق، غذای کمتری در دسترس است. برای مقابله با این کمبود، نهنگ‌ها متابولیسم خود را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهند. این به معنی آن است که بدن آن‌ها با سرعت کمتری از انرژی ذخیره شده استفاده می‌کند.
علاوه بر این دو عامل، چندین سازگاری دیگر نیز به نهنگ‌های گوژپشت در زنده ماندن بدون غذا کمک می‌کند:
- اندازه بزرگ: نهنگ‌های گوژپشت به طور متوسط 15 تا 30 متر طول و 20 تا 40 تن وزن دارند. این جثه بزرگ به آن‌ها اجازه می‌دهد تا مقادیر زیادی چربی ذخیره کنند.
- بدن عایق: لایه ضخیمی از چربی و پوست ضخیم نهنگ‌ها به حفظ گرمای بدن آن‌ها در آب‌های سرد کمک می‌کند.
- فعالیت کم: نهنگ‌های گوژپشت در طول زمستان به طور قابل توجهی کم‌تحرک‌تر می‌شوند. این امر به حفظ انرژی آن‌ها کمک می‌کند.
نتیجه:
توانایی نهنگ‌های گوژپشت در زنده ماندن بدون غذا برای شش ماه، نمونه‌ای شگفت‌انگیز از سازگاری با محیط زیست است. این ویژگی به آن‌ها اجازه می‌دهد تا در مناطق با منابع غذایی محدود به حیات خود ادامه دهند و مسافت‌های طولانی را در طول مهاجرت‌های سالانه خود طی کنند.