در اواخر جنگ جهانی دوم، ژاپن با شکست رو به رو بود و به دنبال راهی برای معکوس کردن جزر و مد جنگ بود. در این میان، ایده هواپیماهای کامی‌کازه شکل گرفت. کامی‌کازه به معنای “باد الهی” است و به خلبانانی اطلاق می‌شد که مأموریت داشتند هواپیمای خود را به طور عمدی به ناوهای جنگی دشمن بکوبند.
تاریخچه
استفاده از تاکتیک‌های انتحاری در جنگ سابقه‌ای طولانی دارد، اما کامی‌کازه به عنوان یک پدیده انبوه و سازمان یافته، منحصر به فرد ژاپن در جنگ جهانی دوم بود. اولین حمله کامی‌کازه در 21 مه 1945 توسط ستوان دوم میتسومو فوجیتا انجام شد که با یک بمب افکن Zero به ناو هواپیمابر آمریکایی یواس‌اس سنت لوئیس حمله کرد.
انگیزه‌ها
دلایل متعددی برای تمایل خلبانان به انجام مأموریت‌های کامی‌کازه وجود داشت. برخی از آنها از حس میهن پرستی و وفاداری به امپراتور ژاپن انگیزه می‌گرفتند. برخی دیگر به دنبال افتخار و جاودانگی بودند. و برخی دیگر نیز تحت فشار اجتماعی یا تهدید به مجازات در صورت امتناع از انجام مأموریت قرار داشتند.
تاثیرات
حمله‌های کامی‌کازه خسارات قابل توجهی به ناوگان جنگی متفقین وارد کرد. تخمین زده می‌شود که بیش از 2,000 کشتی غرق یا آسیب دیده باشند. با این حال، این تاکتیک در نهایت نتوانست روند جنگ را به نفع ژاپن تغییر دهد. در مقابل، تلفات جانی خلبانان کامی‌کازه بسیار بالا بود. بیش از 3,000 خلبان در این حملات جان خود را از دست دادند.
میراث
کامی‌کازه تا به امروز یک موضوع بحث‌برانگیز باقی مانده است. برخی آن را نمادی از فداکاری و شجاعت می‌دانند، در حالی که برخی دیگر آن را یک عمل وحشیانه و غیرانسانی می‌دانند. صرف نظر از دیدگاه‌ها، کامی‌کازه یکی از غم‌انگیزترین و تکان‌دهنده‌ترین فصل‌های تاریخ جنگ جهانی دوم است.