انقلاب میخک، که به نام انقلاب جمهوری نیز شناخته می‌شود، در ۲۵ آوریل سال ۱۹۷۴ میلادی در پرتغال رخ داد. این انقلاب نقطه عطفی در تاریخ این کشور بود، چرا که به دیکتاتوری ۴۸ ساله سالازار پایان داد و دموکراسی را به ارمغان آورد.
زمینه‌های انقلاب
حکومت سالازار که به “استادو نوو” (دولت جدید) معروف بود، از سال ۱۹۲۶ بر پرتغال حاکم بود. این رژیم دیکتاتوری، آزادی‌های مدنی را به شدت محدود کرده بود، سانسور گسترده‌ای اعمال می‌کرد و مخالفان را سرکوب می‌کرد.
علاوه بر این، پرتغال درگیر جنگ‌های استعماری در آفریقا بود. این جنگ‌ها به شدت فرسایشی بودند و باعث نارضایتی عمومی شده بودند.
وقوع انقلاب
انقلاب میخک توسط گروهی از افسران جوان ارتش که از وضعیت موجود ناراضی بودند، رهبری شد. این افسران در صبح روز ۲۵ آوریل با کودتا علیه رژیم سالازار، کنترل نقاط کلیدی شهر لیسبون، پایتخت پرتغال را به دست گرفتند.
ویژگی‌های انقلاب میخک
انقلاب میخک به دلیل عدم خشونت و خونریزی، در تاریخ معاصر منحصر به فرد است. مردم پرتغال با استقبال از سربازان شورشی و اهدای گل میخک به آنها، از انقلاب حمایت کردند.
پیامدهای انقلاب
انقلاب میخک به دیکتاتوری سالازار پایان داد و دموکراسی را در پرتغال برقرار کرد. این انقلاب همچنین باعث استقلال مستعمرات پرتغال در آفریقا شد.
تاثیرات انقلاب میخک
انقلاب میخک نه تنها در پرتغال، بلکه در سایر نقاط جهان نیزتاثیر گذاشت. این انقلاب الهام‌بخش جنبش‌های دموکراتیک در دیگر کشورهای اروپایی و آمریکای لاتین بود.
نتیجه‌گیری
انقلاب میخک نقطه عطفی در تاریخ پرتغال بود. این انقلاب به دیکتاتوری پایان داد، دموکراسی را برقرار کرد و باعث استقلال مستعمرات پرتغال شد. انقلاب میخک همچنین الهام‌بخش جنبش‌های دموکراتیک در دیگر نقاط جهان بود.