در دوره حکومت غزنویان (366 تا 582 هجری قمری) واحد پول رایج در ایران محمودی نام داشت. این سکه از طلا ساخته می‌شد و وزن آن حدود 4.2 گرم بود. نام محمودی به احتمال زیاد برگرفته از نام سلطان محمود غزنوی، مشهورترین پادشاه این سلسله، بود.
علاوه بر محمودی، سکه‌های دیگری نیز در زمان غزنویان رایج بودند، از جمله:
- دینار: سکه‌ای نقره‌ای که معادل یک دهم محمودی بود.
- درهم: سکه‌ای نقره‌ای که کمی از دینار سبک‌تر بود.
- فلوس: سکه‌ای مسی که برای معاملات کوچک استفاده می‌شد.
ارزش پول در زمان غزنویان نسبتاً ثابت بود. به عنوان مثال، یک محمودی می‌توانست 100 من گندم یا 20 گوسفند را خریداری کند.
نقش پول در اقتصاد غزنویان
پول در اقتصاد غزنویان نقش مهمی داشت. از پول برای پرداخت مالیات، خرید و فروش کالا و خدمات، و پرداخت حقوق سربازان استفاده می‌شد. غزنویان برای ضرب سکه و تنظیم پول در گردش، ضرابخانه‌هایی در سراسر قلمرو خود داشتند.