تاریخ ورود تلفن به ایران به دوران ناصرالدین شاه قاجار باز می‌گردد. در سال ۱۲۶۴ خورشیدی (۱۸۸۵ میلادی)، “معین‌الملک” سفیر ایران در عثمانی، برای اولین بار یک دستگاه تلفن به عنوان سوغات سفر به ایران آورد. این تلفن بین شمس‌العماره و باغ سپهسالار (کاخ گلستان) نصب شد و اولین تماس تلفنی در ایران بین این دو نقطه برقرار شد.
اما ورود رسمی تلفن به ایران و آغاز به کار آن به عنوان یک وسیله ارتباطی عمومی، چند سال بعد اتفاق افتاد. در سال ۱۲۸۰ خورشیدی (۱۸۹۹ میلادی) مظفرالدین شاه قاجار امتیاز تأسیس اولین شرکت تلفن را به “کمپانی بلژیکی” واگذار کرد. این شرکت در سال ۱۲۸۲ اولین شبکه تلفن را در تهران با ظرفیت ۵۰۰ خط راه اندازی کرد.
در ابتدا، تلفن فقط در اختیار درباریان و افراد ثروتمند بود. اما به تدریج با گسترش شبکه تلفن، استفاده از آن در بین مردم عادی نیز رواج پیدا کرد. در سال ۱۳۰۴ خورشیدی، اولین شرکت تلفن ایرانی به نام “شرکت سهامی تلفن ایران” تأسیس شد.
امروزه تلفن به یکی از ضروری‌ترین وسایل زندگی بشر تبدیل شده است. در ایران نیز تلفن نقش مهمی در زندگی روزمره مردم ایفا می‌کند.